Nowy Jork (ang. City of New York, również New York, New York City) – najludniejsze miasto w Stanach Zjednoczonych, a zarazem centrum jednej z najludniejszych aglomeracji na świecie. Nowy Jork wywiera znaczący wpływ na światowy biznes, finanse, media, sztukę, modę, badania naukowe, technologię, edukację oraz rozrywkę. Będąc między innymi siedzibą Organizacji Narodów Zjednoczonych, stanowi ważne centrum spraw międzynarodowych i jest powszechnie uważany za kulturalną stolicę świata.
Położony na wybrzeżu Atlantyku, w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, Nowy Jork składa się z pięciu dzielnic (boroughs): Bronksu, Brooklynu, Manhattanu, Queens i Staten Island.
Zgodnie z danymi spisu powszechnego z 2010 roku, za sprawą populacji której liczebność wynosi 8 175 133 osób, zamieszkującej 790 km², Nowy Jork jest najgęściej zaludnionym miastem na terenie Stanów Zjednoczonych. Nowy Jork stanowi również najbardziej zróżnicowane językowo miasto na świecie, jako że na jego obszarze mówi się w ponad 800 językach. Zaludnienie obszaru metropolitalnego Nowy Jork wynosiło w 2010 roku, w zależności od sposobu wytyczenia jego granic, od 18,9 do 23,1 miliona, co czyni go najludniejszym w Stanach Zjednoczonych. Nowy Jork jest najczęściej wyszukiwanym miejscem na świecie za pośrednictwem Google; statystyki z września 2011 roku mówiły, że łączna liczba wyszukań dla hasła „Nowy Jork” wyniosła 4,6 miliarda.
Historyczne korzenie Nowego Jorku sięgają roku 1624, kiedy to miasto zostało założone jako faktoria handlowa przez holenderskich kolonistów; w 1626 roku nadali oni mu nazwę Nowego Amsterdamu. W 1664 roku kontrolę nad miastem, a także otaczającymi je terenami przejęli Anglicy. Po tym, jak król angielski Karol II Stuart przekazał te ziemie swojemu bratu, Jakubowi II – księciu Yorku, nazwę Nowy Amsterdam zmieniono na Nowy Jork. W latach 1785–1790 Nowy Jork pełnił rolę stolicy Stanów Zjednoczonych[31]. Począwszy od 1790 roku, Nowy Jork pozostaje największym amerykańskim miastem.
Wiele nowojorskich obszarów znanych jest jako popularne cele turystyczne, odnotowując niemalże 50 milionów zwiedzających rocznie. Times Square, określany mianem „Skrzyżowania Świata” – jasno rozświetlony punkt centralny teatru broadwayowskiego, jest jednym z najbardziej ruchliwych przejść dla pieszych na świecie, a zarazem centrum światowego przemysłu muzycznego. W mieście znajduje się kilka światowej sławy mostów, wieżowców oraz parków. Finansowa dzielnica Nowego Jorku, na czele z Wall Street w Lower Manhattan, pełni funkcję finansowej stolicy świata i siedziby New York Stock Exchange – największej na świecie giełdy papierów wartościowych, pod względem kapitalizacji notowanych na niej spółek. Rynek nieruchomości na nowojorskim Manhattanie znajduje się w czołówce najdroższych rynków świata. Zlokalizowane na Manhattanie Chinatown zawiera najwyższy współczynnik koncentracji ludności chińskiej na półkuli zachodniej. W przeciwieństwie do większości innych systemów metra na świecie, New York City Subway kursuje całą dobę, we wszystkie dni tygodnia. W Nowym Jorku działają liczne uniwersytety i college, włączając w to prestiżowe Columbia University, New York University oraz Rockefeller University, które należą do stu najlepszych uczelni na świecie.
Obszar współczesnego Nowego Jorku, zamieszkiwany wtedy przez indiańskie plemię Delawarów, został odkryty przez Europejczyków w 1524 roku; na czele wyprawy stał wówczas Giovanni da Verrazzano będący na usługach francuskiego dworu królewskiego. Verrazzano nadał tym ziemiom nieoficjalną nazwę „Nouvelle Angoulême” (Nowe Angoulême). Zasiedlanie regionu przez Europejczyków rozpoczęło się w 1614 roku, wraz z utworzeniem na południowym krańcu dzisiejszego Manhattanu holenderskiej osady handlu futrami. W konsekwencji, obszary te zyskały przydomek Nieuw Amsterdam (Nowy Amsterdam). W 1626 roku Peter Minuit, wykupił wyspę Manhattan od plemienia Delawarów za dobra o wartości 60 guldenów holenderskich (w 2006 roku była to równowartość tysiąca dolarów). Jedna z obalonych legend mówi, że Delawarowie odsprzedali wyspę za szklane paciorki, których wartość szacowano na 24 dolary.
Pod koniec II wojny angielsko-holenderskiej, w 1664 roku, Holendrzy przejęli kontrolę nad wyspą Run na morzu Banda, w zamian przekazując Anglikom władzę nad Nowym Amsterdamem. Ci z kolei zmienili jego nazwę na New York (Nowy Jork), na cześć Jakuba II Stuarta – księcia Yorku. Wojny pomiędzy plemionami indiańskimi, a także epidemie wywołane przyjazdem Europejczyków dziesiątkowały ludność Delawarów w latach 60. i 70. XVII wieku. W 1700 roku liczność ich populacji wynosiła 200 osób. W 1702 roku liczba mieszkańców Nowego Jorku zmniejszyła się o 10% w wyniku żółtej febry. Od tego czasu, w okresie 1702–1800, miasto nawiedziło co najmniej siedem wielkich epidemii żółtej febry.
Pod rządami Anglików wzrosło znaczenie Nowego Jorku jako portu handlowego. W 1735 roku, w mieście odbył się proces sądowy Johna Petera Zengera, który był ważnym czynnikiem w rozwoju wolności prasy w Stanach Zjednoczonych. Sprawa ta pomogła ponadto stworzyć podwaliny zasad i zakresu odpowiedzialności mediów i rządu w funkcjonowaniu demokracji. W 1754 roku, na mocy królewskiego aktu fundacyjnego wydanego przez Jerzego II Hanowerskiego, założony został Columbia University, działający wówczas jako King’s College.
19 października 1765 roku w Nowym Jorku, z inicjatywy Synów Wolności, odbył się kongres w sprawie ustawy o pieczęciach – zgromadzenie przedstawicieli trzynastu kolonii, które dało podwaliny Kongresowi Kontynentalnemu. Kongres w sprawie ustawy o pieczęciach zaowocował przyjęciem Deklaracji praw i zażaleń, która stanowiła pierwsze pismo reprezentujące naród amerykański. Zawierała ona wiele praw i skarg, wyrażonych później w Deklaracji niepodległości Stanów Zjednoczonych, łącznie z prawem do własnej reprezentacji w kongresie brytyjskim.
Pierwsza wielka bitwa rewolucji amerykańskiej, a zarazem największa potyczka wojny o niepodległość Stanów Zjednoczonych – bitwa na Long Island, miała miejsce w Nowym Jorku, w sierpniu 1776 roku. Zwycięstwo Brytyjczyków sprawiło, że utworzyli w Nowym Jorku swoją militarną i polityczną bazę dla operacji wojennych w Ameryce Północnej. Kontrolowane przez nich miasto stało się schronieniem dla lojalistów, popierających utrzymanie kontroli brytyjskiej nad koloniami. Jednocześnie generał George Washington utworzył w Nowym Jorku centrum sieci wywiadowczej. Na mocy pokoju wersalskiego ostatni ślad po rządach brytyjskich w byłych dwunastu koloniach – oddział armii stacjonujący w Nowym Jorku, opuścił Stany Zjednoczone w 1783 roku. Wydarzenie to, określane mianem Dnia Ewakuacji, było celebrowane przez kilka kolejnych dni.
Krótko po zakończeniu wojny, w 1785 roku, Kongres Konfederacji ustanowił Nowy Jork stolicą Stanów Zjednoczonych. Nowy Jork był stolicą do 1790 roku, kiedy funkcję tę przejął na stałe Waszyngton. Była to ostatnia stolica państwa z obowiązującymi artykułami konfederacji i wieczystej unii, i zarazem pierwsza stolica, gdy weszła w życie Konstytucja Stanów Zjednoczonych. W 1789 roku George Washington został zaprzysiężony na stanowisko pierwszego w historii Prezydenta Stanów Zjednoczonych; po raz pierwszy do życia powołano również Kongres Stanów Zjednoczonych oraz Sąd Najwyższy Stanów Zjednoczonych; zaprezentowano ponadto Bill of Rights – wszystkie te wydarzenia miały miejsce w Federal Hall na Wall Street. W 1790 roku Nowy Jork prześcignął Filadelfię i stał się największym miastem w Stanach Zjednoczonych.
W XIX wieku dynamiczny rozwój oraz napływ imigrantów powodował silnie przekształcenia w strukturze Nowego Jorku. Wizjonerska propozycja, zwana planem komisarzy z 1811 roku, rozszerzyła miejską siatkę uliczną, obejmując cały Manhattan, zaś otwarcie kanału Erie w 1819 roku połączyło port na Atlantyku z wielkimi rynkami rolnymi na północy Stanów Zjednoczonych. Lokalna polityka była wówczas zdominowana przez Tammany Hall – maszynę polityczną wspieraną przez irlandzkich imigrantów. W latach 30. i 40. XIX wieku Nowy Jork zamieszkiwały postaci amerykańskiej literatury, a w tym m.in.: William Cullen Bryant, Washington Irving, Herman Melville, Rufus Wilmot Griswold, John Keese, Nathaniel Parker Willis, a także Edgar Allan Poe. Z inicjatywy członków starych rodów arystokratycznych, w 1857 roku utworzony został Central Park – pierwszy park krajobrazowy na terenie amerykańskiego miasta. Niewolnictwo w Nowym Jorku występowało do 1827 roku, jednak w latach 30. XIX wieku miasto stało się centrum międzyrasowej działalności abolicjonistów na Północy. Dlatego też Manhattan i Brooklyn były zamieszkiwane przez znaczącą jak na owe czasy liczbę wolnej czarnoskórej ludności. W 1840 roku liczebność czarnej populacji Nowego Jorku wynosiła ponad 16 tysięcy osób. Wybuch wielkiego głodu w Irlandii wywarł duży wpływ na napływ ludności irlandzkiej do Nowego Jorku – w 1860 roku jeden na czterech mieszkańców miasta (ponad 200 tysięcy), urodził się w Irlandii.
Przymusowy pobór do wojska, ogłoszony w ramach wojny secesyjnej, doprowadził w 1863 roku do wielkich rozruchów w Nowym Jorku, które obecnie uznaje się za jeden z najgorszych incydentów wywodzących się z niepokojów społecznych w amerykańskiej historii.
W 1898 roku rozpoczęło się kształtowanie nowoczesnego Nowego Jorku, poprzez konsolidację Brooklynu (dotychczas niezależnego miasta), hrabstwa Nowy Jork (które wówczas zawierało część obszaru Bronksu), hrabstwa Richmond, a także zachodnich obszarów hrabstwa Queens. Otwarcie pierwszej linii metra w 1904 roku pomogło zintegrować poszczególne części Nowego Jorku w jedną całość. W pierwszej połowie XX wieku miasto stało się światowym centrum przemysłu, handlu i komunikacji. Z rozwojem wiązały się jednak liczne straty, takie jak chociażby katastrofa parowca General Slocum, która wydarzyła się w 1911 roku, wyniku której śmierć poniosło 1021 pasażerów i uważana jest za największą katastrofę w historii Nowego Jorku do czasu zamachów na World Trade Center z z 11 września 2001.
Ogromny pożar, jaki opanował fabrykę odzieży Triangle Shirtwaist, kosztował życie 146 pracowników obiektu i pobudził rozwój związku zawodowego International Ladies' Garment Workers' Union. Katastrofa zaskutkowała ponadto zaostrzeniem standardów bezpieczeństwa w fabrykach i ośrodkach przemysłowych w Stanach Zjednoczonych.
W latach 20. XX wieku Nowy Jork był głównym celem podróży Afroamerykanów podczas Wielkiej Migracji z południowych obszarów Stanów Zjednoczonych. W 1916 roku Nowy Jork stał się największym miejskim skupiskiem czarnoskórej ludności w Ameryce Północnej. W erze prohibicji, nastąpił rozkwit Renesansu Harlemu, który pokrył się z boomem gospodarczym, widocznym w panoramie miasta – zmienianej przez konstrukcję nowych drapaczy chmur.
Na początku lat 20. XX wieku Nowy Jork stał się najbardziej zaludnionym miastem na świecie, wyprzedzając Londyn. Jednocześnie na początku lat 30. tego samego wieku liczba mieszkańców obszaru metropolitalnego Nowy Jork przekroczyła 10 milionów, czyniąc z Nowego Jorku pierwsze megamiasto w historii ludzkości. W trudnych latach wielkiego kryzysu burmistrzem Nowego Jorku wybrany został reformator Fiorello LaGuardia; w tym samym okresie, po ośmiu latach dominacji politycznej, nastąpił upadek Tammany Hall.
Stonewall Inn w Greenwich Village został wyróżniony jako Narodowy Pomnik Historyczny, jako miejsce wybuchu zamieszek na tle dyskryminacji mniejszości seksualnych w 1969 roku.
Powracający z II wojny światowej weterani wytworzyli powojenny boom gospodarczy, a także przyczynili się do rozwoju rynku mieszkaniowego we wschodnim Queens. Nowy Jork wyszedł z wojny bez żadnych strat, za to z pozycją wiodącego miasta świata, na czele z Wall Street – czyniącą Stany Zjednoczone największą potęgą gospodarczą globu. Polityczne wpływy Nowego Jorku potwierdziło w 1950 roku oddane do użytku kwatery głównej ONZ, zaś narodziny ekspresjonizmu abstrakcyjnego sprawiły, że Nowy Jork zastąpił Paryż na miejscu światowego centrum sztuki.
W latach 60. XX wieku Nowy Jork zaczął borykać się z problemami gospodarczymi oraz coraz wyższymi wskaźnikami przestępczości. Podczas gdy odrodzenie branży finansowej w latach 80. w znaczny sposób poprawiło sytuację gospodarczą w mieście, przestępczość w Nowym Jorku nieprzerwanie rosła przez kolejną dekadę[80]. W latach 90. wskaźniki przestępczości zaczęły gwałtownie spadać, w związku ze zwiększeniem liczby patroli policyjnych, a także gentryfikacją. Na terenie miasta tworzyły się nowe sektory, takie jak Silicon Alley, które napędzały lokalną gospodarkę. W tym samym okresie populacja Nowego Jorku osiągnęła rekordową liczbę w powszechnym spisie ludności z 2000 roku.
11 września 2001 roku miało miejsce najbardziej tragiczne wydarzenie w historii Nowego Jorku – w wyniku zamachu terrorystycznego, dwa porwane przez Al-Kaidę samoloty uderzyły w siostrzane wieże World Trade Center, powodując ich zniszczenie oraz śmierć około 3 tysięcy osób. Ataki doprowadziły do tymczasowego exodusu biznesu z Lower Manhattan do Midtown Manhattan, Jersey City oraz Brooklynu; wiele stacji telewizyjnych zmieniło również położenie swoich anten nadawczych. Zamach przyczynił się do masowych działań na rzecz zwiększenia bezpieczeństwa w mieście, a także w całym państwie. Obecnie w miejscu oryginalnego kompleksu World Trade Center stoją 1 World Trade Center, World Trade Center Memorial oraz 4 World Trade Center a 2 wieże biurowe są w budowie; skompletowanie wszystkich struktur planowane jest na rok 2021.
Nowy Jork położony jest w północno-wschodniej części Stanów Zjednoczonych, w południowo-wschodnim rejonie stanu Nowy Jork, mniej więcej w połowie drogi pomiędzy Waszyngtonem a Bostonem. Lokalizacja przy ujściu rzeki Hudson do Oceanu Atlantyckiego pomogła w rozwoju miasta jako ważnego punktu handlowego. Nowy Jork w dużej mierze leży na trzech wyspach: Manhattanie, Staten Island i Long Island, co ma znaczący wpływ na wysoką gęstość zaludnienia miasta.
Rzeka Hudson wpływa poprzez dolinę Hudson do Zatoki Nowojorskiej, tworząc pomiędzy Nowym Jorkiem z miastem Troy estuarium. Oddziela ona również Nowy Jork od New Jersey. Cieśnina East River oddziela Bronx i Manhattan od Long Island, z kolei cieśnina Harlem River dzieli Manhattan i Bronx. Przez Bronx i hrabstwo Westchester przepływa rzeka Bronx – jedyna rzeka w Nowym Jorku, która na całej długości zawiera słodką wodę.
Powierzchnia miasta została zmieniona w dużej mierze przez człowieka. Proces rekultywacji terenów wzdłuż nabrzeży był prowadzony już od czasów holenderskich osadników. Te działania są najbardziej widoczne na Dolnym Manhattanie, a zwłaszcza w rejonie Battery Park City – kompleksu zaprojektowanego i utworzonego w latach 1970–1980. Niektóre z naturalnych różnic w wysokościach terenu zostały zniwelowane, zwłaszcza na Manhattanie.
Powierzchnia miasta wynosi w sumie 1213,3 km²; 429,5 km² zajmują wody, zaś 783,8 km² to powierzchnia lądowa. Najwyższym punktem miasta jest Todt Hill na Staten Island, położony na 124.9 m n.p.m.
Według klasyfikacji Köppena, w Nowym Jorku panuje klimat kontynentalny wilgotny (Dfa) z przejściowymi wpływami klimatu subtropikalnego wilgotnego (Cfa). Obszar Nowego Jorku znajduje się w strefie mrozoodporności 6b (średnie temp. mrozu: od -17,8 do -20,6 °C, od 0 do -5 °F). W mieście występują średnio 234 dni, w trakcie których świeci słońce. Istnieje również 58% możliwych słonecznych dni w roku, co daje w sumie od 2400 do 2800 godzin słonecznych rocznie.
Na klimat Nowego Jorku wpływają trzy główne typy mas powietrza: (1) zimne, suche masy powietrza polarno-kontynentalnego (w cyrkulacji zimowej również polarno/arktyczno-kontynentalnego) często napływają z północnego i północno-zachodniego wnętrza kontynentu, przynosząc słoneczną pogodę i niskie temperatury zimą, a ulgę od gorąca latem; (2) napływające z południa, szczególnie w cyrkulacji letniej, ciepłe i wilgotne masy powietrza zwrotnikowego-morskiego, będącego pod wpływem ciepłych, podzwrotnikowych wód Atlantyku; oraz (3) masy powietrza polarno-morskiego (chłodne, wilgotne powietrze, napływające z północnego wschodu za przyczyną zimnego Prądu Labradorskiego znad północnego Atlantyku, pod wpływem wyżów z centrum na północ od Nowego Jorku i/lub pod wpływem wędrujących niżów – co stwarza chłodne, wilgotne i pochmurne warunki pogodowe).
Zimy w Nowym Jorku są chłodne i wilgotne, jednakże dzięki sąsiedztwu Oceanu Atlantyckiego oraz pobliskim Appalachom, miasto notuje wyższe temperatury i ich łagodniejsze zmiany, niż położone na tych samych szerokościach geograficznych, lecz na lądzie, inne miasta Ameryki Północnej, takie jak chociażby Cincinnati oraz Indianapolis.
Średnia temperatura w styczniu – najmroźniejszym miesiącu tego obszaru, wynosi 0,1 °C (32,1 °F). Zdarza się jednak, że zimowe temperatury mogą być zarówno tak niskie jak –12 °C (10 °F) i tak wysokie jak 10 °C (50 °F). Na temperatury w tym okresie duży wpływ ma zimny Prąd Labradorski, opływający północną część wybrzeża atlantyckiego. Jednocześnie w centrum Nowego Jorku temperatury są nieco wyższe niż na jego obrzeżach. Okresy wiosenne i letnie w Nowym Jorku są dość nieprzewidywalne; mogą wahać się od chłodnych do ciepłych, choć zwykle są łagodne i charakteryzują się niską wilgotnością powietrza. Lato jest zazwyczaj gorące i wilgotne, ze średnią temperaturą w lipcu na poziomie 24,7 °C (76,5 °F). W związku ze zjawiskiem miejskiej wyspy ciepła, nocą w Nowym Jorku często obserwuje się wzrost temperatur do około 32 °C (90 °F) – sytuacja ta ma miejsce średnio w ciągu 18 dni lata. Co 4–6 lat zdarza się również, że temperatura latem, w wyniku tegoż zjawiska przekracza 38 °C (100 °F).
Roczne opady w Nowym Jorku wynoszą 1260 mm i rozkładają się na wszystkie pory roku. Średnia opadów śniegu zimą, w okresie 1971–2000, wyniosła 57 cm, jednak wartość ta zazwyczaj zmienia się z roku na rok. Huragany i burze tropikalne rzadko występują na obszarze Nowego Jorku. Prawdopodobieństwo wystąpienia tych zjawisk pogodowych wzrasta pod koniec sierpnia, wraz z sezonem huraganowym na Atlantyku, którego maksimum przypada na 10 września. W tym okresie, z południa mogą nadciągać pozostałości burz tropikalnych i huraganów, przynosząc ulewne deszcze i niekiedy silne wiatry.
Ekstremalne temperatury w Nowym Jorku wyniosły –26 °C (–15 °F) oraz 41 °C (106 °F) i zostały zanotowane odpowiednio: 9 lutego 1934 roku i 9 lipca 1936 roku.
Panorama Nowego Jorku dzięki licznym drapaczom chmur zdobyła globalną rozpoznawalność, zaś w samym mieście, na przestrzeni lat, powstawały najwyższe budynki na świecie. W sierpniu 2008 roku w mieście znajdowało się 5538 wieżowców, w tym 50 o wysokościach co najmniej 200 metrów. Jest to większa liczba niż w jakimkolwiek innym mieście Ameryki Północnej; więcej wieżowców o wysokościach co najmniej 200 metrów znajduje się jedynie w Hongkongu.
Nowojorskie budynki reprezentują szeroką gamę stylów architektonicznych. Do najstarszych przykładów tej różnorodności zaliczyć można wybudowany w 1913 roku Woolworth Building, czyli neogotycki wieżowiec z masowo skalowanymi detalami gotyckimi. W 1916 roku, wraz z wejściem w życie przepisów o zagospodarowaniu przestrzennym, rozpowszechniono zabudowę oficynową, zaś wysokość wież uzależniano od wielkości obszaru, na którym miały powstać. Działania te miały na celu, by promienie słoneczne mogły swobodnie docierać do ulic Nowego Jorku.
Styl art déco, który reprezentuje skompletowany w 1930 roku Chrysler Building, dzięki stożkowej górze i stalowej iglicy, odzwierciedla wymagania uchwały o zagospodarowaniu przestrzennym. Budynek posiada ponadto charakterystyczne ozdoby, takie jak wizerunki orłów na rogach 61. piętra struktury.
Przykład stylu międzynarodowego w architekturze Stanów Zjednoczonych stanowi Seagram Building (1957), wyróżniający się za sprawą fasady złożonej ze zrobionych z brązu belek w kształcie I, które stanowią podporę struktury budynku. Z kolei Condé Nast Building (2000) reprezentuje pokaźną grupę amerykańskich ekologicznych, przyjaznych środowisku drapaczy chmur.
Duża część obszarów mieszkalnych Nowego Jorku składa się z klasycznych szeregowców z elewacją z piaskowca, domków miejskich i kamienic, wybudowanych w okresie szybkiego wzrostu w latach 1870–1930. Kamień i cegła stały się głównymi materiałami konstrukcyjnymi w Nowym Jorku po tym, jak wykorzystanie drewna w budowie obiektów zostało ograniczone w następstwie Wielkiego Pożaru z 1835 roku.
Charakterystyczną cechą wielu budynków Nowego Jorku są drewniane, dachowe wieże ciśnień. W XIX wieku miasto wymagało ich instalacji w obiektach wyższych niż sześć pięter, aby zapobiec zbyt wysokiemu ciśnieniu wody na niższych kondygnacjach, które mogłyby naruszyć sieć miejskich wodociągów.
Na odległych od centrum obszarach Nowego Jorku, w latach 20. XX wieku popularność zyskała koncepcja miasta-ogrodu, rozwijana między innymi w Jackson Heights w Queens.
Nowy Jork dysponuje ponad 110 km² parków miejskich, a także plażami publicznymi o łącznej długości 23 kilometrów. Nowojorskie parki miejskie uzupełniają parki federalne oraz stanowe, które zajmują dziesiątki tysięcy akrów powierzchni.
Krajowy system parków
Gateway National Recreation Area zajmuje w sumie 10 521,83 hektara powierzchni, z czego większość znajduje się na terenie miasta Nowy Jork. W skład parku wchodzi między innymi Jamaica Bay Wildlife Refuge na Brooklynie i w Queens, a także ponad 36 km² słonych mokradeł, wysp i wód, które zalicza się głównie do Jamaica Bay. Na obszarze parku – a dokładniej w jego części w Queens – znajduje się również zachodnia część Półwyspu Rockaway, złożona z Jacob Riis Park i Fort Tilden.
Statue of Liberty National Monument zarządzany jest przez National Park Service i zlokalizowany jest jednocześnie w dwóch stanach: Nowy Jork i New Jersey. Wśród pozostałych zabytków i miejsc historycznych na Manhattanie, które są pod kontrolą instytucji federalnych, są: Castle Clinton National Monument, Federal Hall National Memorial, Theodore Roosevelt Birthplace National Historic Site, General Grant National Memorial, African Burial Ground National Monument, Hamilton Grange National Memorial, a także Stonewall Inn w Greenwich Village, uznany za Narodowy Pomnik Historyczny jako katalizator współczesnego ruchu na rzecz praw gejów[78].
Parki stanowe
W granicach miasta znajduje się siedem parków stanowych, włączając w to Clay Pit Ponds State Park i 11-hektarowy Riverbank State Park, który położony jest 21 metrów ponad poziomem rzeki Hudson.
New York City Department of Parks and Recreation
883-akrowy Central Park na Manhattanie jest najczęściej odwiedzanym parkiem w Stanach Zjednoczonych, z ponad 25 milionami gości każdego roku. Na terenie parku znajdują się liczne atrakcje, a wśród nich kilka jezior i stawów, dwa lodowiska, Central Park Zoo, Conservatory Garden oraz 106-hektarowy zbiornik retencyjny Jackie Onasis Reservoir. Do zadaszonych obiektów w Central Parku należy między innymi zamek Belvedere Castle, historyczna karuzela, a także budynek teatru marionetek.
Prospect Park na Brooklynie składa się z 90 akrów łąk, jeziora, a także rozległych lasów. Na terenie parku znajduje się historyczna przełęcz, która odegrała ważną rolę w bitwie na Long Island.
Flushing Meadows–Corona Park w Queens, trzeci pod względem wielkości park w Nowym Jorku, był miejscem organizacji Wystawy Światowej w 1939 i 1964 roku.
Niemalże jedną piątą obszaru Bronksu – 28 km², zajmuje otwarta przestrzeń i parki, a w tym Van Cortlandt Park, Pelham Bay Park, Bronx Zoo oraz New York Botanical Gardens.
W Conference House Park na Staten Island znajduje się historyczny Conference House – miejsce jedynej próby pokojowego zakończenia rewolucji amerykańskiej, w której uczestniczyli Benjamin Franklin (reprezentujący Amerykanów) i Lord Howe (reprezentujący Brytyjczyków). W Conference House Park istnieje również Burial Ridge – największe miejsce pochówku Indian w Nowym Jorku.
Nowy Jork dzieli się na pięć okręgów, określanych mianem boroughs. Każdy z nich pokrywa się z odpowiednim hrabstwem stanu Nowy Jork. Na terenie pięciu okręgów wyróżnić można setki mniejszych dzielnic, z których wiele posiada własną historię i specyfikę. Jeśli każde z boroughs byłoby niezależnym miastem, cztery z nich (Brooklyn, Queens, Manhattan i Bronx) należałyby do najludniejszych miast w Stanach Zjednoczonych.
Manhattan (hrabstwo Nowy Jork; populacja w 2010 roku: 1 585 873) – najgęściej zaludniona dzielnica; na jej terenie znajduje się Central Park i większość nowojorskich wieżowców, stanowi finansowe centrum miasta i siedzibę wielu korporacji, kwatery głównej ONZ, kilku uniwersytetów i licznych kulturowych atrakcji. Manhattan dzieli się w luźny sposób na regiony Lower, Midtown oraz Uptown. Z kolei Central Park dzieli Uptown Manhattan na Upper East Side i Upper West Side, zaś „ponad” parkiem leży Harlem.
Bronx (hrabstwo Bronx; populacja w 2010 roku: 1 385 108) – najdalej na północ wysunięty okręg Nowego Jorku, siedziba Yankee Stadium (domowego stadionu drużyny New York Yankees) i największej spółdzielni mieszkaniowej w Stanach Zjednoczonych – Co-op City. W Bronksie znajduje się Bronx Zoo – największe miejskie zoo w Stanach Zjednoczonych, zajmujące 265 akrów i zamieszkałe przez ponad 6 tysięcy zwierząt. Bronx jest ponadto miejscem narodzin rapu i kultury hip hopu. Z wyjątkiem niewielkiego skrawka Manhattanu, Bronx jest jedyną dzielnicą Nowego Jorku, która znajduje się na stałym lądzie.
Brooklyn (hrabstwo Kings; populacja w 2010 roku: 2 504 700) – położony w zachodniej części Long Island, najbardziej zaludniony ze wszystkich boroughs; niezależne miasto do 1898 roku. Brooklyn znany jest ze swojej kulturowej, społecznej i etnicznej różnorodności, niezależnej sceny artystycznej, specyfiki poszczególnych dzielnic oraz wyjątkowego zróżnicowania architektonicznego. Jest to jednocześnie jedyna dzielnica poza Manhattanem położona w sąsiedztwie centrum miasta. Na obszarze Brooklynu znajduje się półwysep Coney Island.
Queens (hrabstwo Queens; populacja w 2010 roku: 2 230 722) – terytorialnie największy borough i najbardziej zróżnicowane etnicznie hrabstwo w Stanach Zjednoczonych. Powstałe z kilkunastu małych miasteczek i wiosek założonych przez Holendrów, obecnie Queens stanowi przede wszystkim obszar mieszkalny dla przedstawicieli klasy średniej. Hrabstwo Queens jest jedynym dużym hrabstwem w Stanach Zjednoczonych, gdzie średni dochód Afroamerykanów (wynoszący około 52 tysiące dolarów rocznie) jest większy, niż ludności białej. Queens jest siedzibą stadionu Citi Field (domowego obiektu drużyny baseballowej New York Mets), a także gospodarzem dorocznego turnieju tenisowego US Open. W Queens znajdują się ponadto dwa z trzech najważniejszych portów lotniczych obszaru metropolitalnego Nowy Jork: LaGuardia Airport i John F. Kennedy International Airport (trzecim jest Newark Liberty International Airport w Newark, w New Jersey).
Staten Island (hrabstwo Richmond; populacja w 2010 roku: 468 730) – ma najbardziej podmiejski charakter spośród wszystkich pięciu dzielnic Nowego Jorku. Staten Island połączona jest z Brooklynem przez Verrazano-Narrows Bridge, zaś z Manhattanem przez darmowy prom Staten Island Ferry. Staten Island Ferry jest jedną z najpopularniejszych atrakcji turystycznych w Nowym Jorku, jako że zapewnia widok na Statuę Wolności, Wyspę Ellis i dolny Manhattan. Położony w centrum Staten Island, zajmujący powierzchnię 2500 akrów Greenbelt zawiera około 45 kilometrów szlaków turystycznych i jest jednym z ostatnich nienaruszonych przez człowieka lasów w Nowym Jorku. Powstały w 1984 roku, by chronić naturalną przyrodę wyspy, Greenbelt składa się w sumie z siedmiu parków miejskich.
Dane historyczne
Rok
Ludność
Zm., %
1698
4937
–
1712
5840
18,3%
1723
7248
24,1%
1737
10 664
47,1%
1746
11 717
9,9%
1756
13 046
11,3%
1771
21 863
67,6%
1790
33 131
51,5%
1800
60 515
82,7%
1810
96 373
59,3%
1820
123 706
28,4%
1830
202 589
63,8%
1840
312 710
54,4%
1850
696 490
122,7%
1860
813 669
16,8%
1870
942 292
15,8%
1880
1 206 299
28%
1890
1 515 301
25,6%
1900
3 437 202
126,8%
1910
4 766 883
38,7%
1920
5 620 048
17,9%
1930
6 930 446
23,3%
1940
7 454 995
7,6%
1950
7 891 957
5,9%
1960
7 781 984
–1,4%
1970
7 894 862
1,5%
1980
7 071 639
–10,4%
1990
7 322 564
3,5%
2000
8 008 288
9,4%
2010
8 175 133
2,1%
Źródła: 1698–1771, 1790–1990, 2000–2010.
Nowy Jork jest najbardziej zaludnionym miastem w Stanach Zjednoczonych. W spisie powszechnym z 2010 roku populacja miasta osiągnęła rekordową liczbę 8 175 133 mieszkańców, co stanowiło 2,1% wzrostu w stosunku do 8 milionów osób wykazanych w spisie z 2000 roku. Tym samym Nowy Jork zamieszkuje około 40% populacji stanu Nowy Jork. W 2006 roku demografowie oszacowali, że do 2030 roku liczba mieszkańców miasta będzie wynosić od 9,2 do 9,5 miliona osób[123]. W 2010 roku populacja Nowego Jorku składała się w 33% z ludności rasy białej (nielatynoskiej), w 23% z ludności rasy czarnej i w 13% z ludności azjatyckiej. Latynosi jakiejkolwiek rasy reprezentowali w sumie 29% populacji, podczas gdy Azjaci zanotowali najszybszy wzrost liczby osób takiego pochodzenia wśród mieszkańców miasta w okresie 2000–2010. Populacja rasy białej zmalała w tym samym przedziale czasu o 3% – był to jednocześnie najniższy procentowy spadek liczby ludności białej od kilku dekad. Po raz pierwszy od czasu wojny secesyjnej, w ciągu tejże dekady, zmalała za to liczba osób rasy czarnej zamieszkująca Nowy Jork.
W 2010 roku gęstość zaludnienia Nowego Jorku wynosiła 10 630 osób/km², czyniąc go najgęściej zaludnionym spośród wszystkich miast w Stanach Zjednoczonych, które posiadają co najmniej 100 tysięcy mieszkańców. Natomiast jeśli pominąć to kryterium, wtedy kilka małych miasteczek w hrabstwie Hudson ma w rzeczywistości większą gęstość zaludnienia. Z kolei gęstość zaludnienia Manhattanu wynosi 25 846 osób/km²; dzięki temu, że Manhattan leży na terenie hrabstwa Nowy Jork, jest to najgęściej zaludnione hrabstwo w Stanach Zjednoczonych. Gęstość zaludnienia Manhattanu jest ponadto większa, niż jakiegokolwiek innego indywidualnego amerykańskiego miasta.
Populacja Nowego Jorku jest wyjątkowo zróżnicowana. Od początków swojej historii miasto stanowiło główny punkt, w którym swoją przygodę ze Stanami Zjednoczonymi rozpoczynali imigranci z całego świata; w okresie pomiędzy 1892 i 1924 rokiem na wyspę Ellis dotarło ponad 12 milionów imigrantów z Europy. Termin tygiel narodów został po raz pierwszy użyty, by opisać gęsto zaludnione przez emigrantów obszary Lower East Side na Manhattanie. W 1900 roku Niemcy stanowili największą grupę emigrantów w Nowym Jorku; tuż za nimi byli wówczas Irlandczycy, Żydzi i Włosi.
Około 36% populacji Nowego Jorku ma obce pochodzenie. Wśród amerykańskich miast odsetek ten wyższy jest jedynie w Los Angeles i Miami. Podczas gdy społeczności emigrantów w tych dwóch miastach są zdominowane przez określone narodowości, w Nowym Jorku nie można wyróżnić wiodącego państwa lub regionu pochodzenia. Do grupy dziesięciu krajów, których pochodzenie reprezentują największe grupy emigrantów w Nowym Jorku należą: Dominikana, Chiny, Jamajka, Meksyk, Indie, Ekwador, Włochy, Haiti, Kolumbia oraz Gujana. Region Nowego Jorku wciąż pozostaje wiodącym miejscem osiadania dla legalnych emigrantów, którzy przybywają do Stanów Zjednoczonych.
Nowojorski obszar metropolitalny jest domem dla największej społeczności żydowskiej poza Izraelem. Obszar ten zamieszkuje niemalże jedna czwarta wszystkich Amerykanów pochodzenia hinduskiego, a także 15% wszystkich Amerykanów pochodzenia koreańskiego. W Nowym Jorku znajduje się ponadto największe skupisko społeczności Afroamerykanów spośród wszystkich miast Stanów Zjednoczonych, a także sześć tzw. Chinatown, zamieszkiwanych w 2008 roku przez 659 596 przedstawicieli diaspory chińskiej – największą liczbę osób o chińskim pochodzeniu poza Azją. W 2010 roku Nowy Jork zamieszkiwało ponad milion Amerykanów o azjatyckim pochodzeniu – więcej, niż łączna populacja Amerykanów o azjatyckim pochodzeniu w Los Angeles i San Francisco. 6% mieszkańców Nowego Jorku ma chińskie pochodzenie etniczne, a 40% z nich zamieszkuje dzielnicę Queens. Amerykanie pochodzenia hinduskiego stanowią 2,4% populacji miasta, koreańskiego – 1,2%, filipińskiego – 0,8%, japońskiego – 0,3%, zaś osoby pochodzenia wietnamskiego reprezentują 0,2% populacji Nowego Jorku.
W Nowym Jorku istnieją również znaczące grupy Amerykanów pochodzących z Portoryko oraz z Dominikany. Inną ważną grupą etniczną są Włosi, którzy masowo imigrowali do miasta na początku XX wieku, głównie z Sycylii i innych obszarów południowych Włoch. Część mieszkańców miasta posiada ponadto pochodzenie irlandzkie; jeden na 50 nowojorczyków pochodzących z Europy przenosi charakterystyczny kod genetyczny w chromosomie Y, dziedziczony po klanie Nialla od Dziewięciu Zakładników – irlandzkiego króla z piątego wieku naszej ery lub z jednego związanych z nim rodów Uí Briúin i Uí Fiachrach.
Obszar metropolitalny Nowego Jorku zamieszkuje duża społeczność homoseksualna i biseksualna, szacowana na niemalże 569 tysięcy osób – najwięcej w Stanach Zjednoczonych. 24 czerwca 2011 roku w Nowym Jorku zalegalizowano małżeństwa osób tej samej płci.
Nowy Jork charakteryzuje wysoki stopień nierówności dochodów mieszkańców. W 2005 roku, w najzamożniejszych obwodach spisowych średni dochód gospodarstwa domowego wynosił 188 697 dolarów, podczas gdy w najbiedniejszych równał się 9320 dolarom. Dysproporcje te wynikają ze wzrostów płac wśród osób, które dotychczas zarabiały wysokie kwoty, przy jednoczesnej stagnacji wynagrodzeń w przedziałach średnich i niskich płac. W 2006 roku średnie wynagrodzenie za tydzień pracy wynosiło na Manhattanie 1453 dolarów – było najwyższe i najszybciej rosnące spośród wszystkich największych hrabstw w Stanach Zjednoczonych. Ta dzielnica doświadcza równocześnie zjawiska baby boomu, które jest dość unikalne dla amerykańskich miast. Od 2000 roku liczba dzieci w wieku poniżej 5 lat, które mieszkają na Manhattanie wzrosła o ponad 32%.
Polonia
2,7% mieszkańców Nowego Jorku deklaruje polskie pochodzenie. Polonia skupia się przede wszystkim w dzielnicy Greenpoint, która często określana jest mianem Little Poland (Mała Polska). Wśród pozostałych obszarów zamieszkiwanych przez Polonię są dzielnice Queens – Ridgewood, Maspeth i Middle Village, a także Staten Island.
W Nowym Jorku działa wiele polskich organizacji, a w tym m.in.: Fundacja Kościuszkowska, Polski Instytut Naukowy, Fundacja Paderewskiego oraz Instytut J. Piłsudskiego. W mieście wydawane są polskie czasopisma i gazety (m.in. Nowy Dziennik, Kurier Plus, The Poland Times), funkcjonują polskie galerie artystyczne, klub żeglarski, a także teatr.
Według spisu na 2010 rok największymi grupami religijnymi w aglomeracji były:
Kościół katolicki: 7.216.151 członków w 1322 kościołach
Judaizm: 931.511 wyznawców w 1260 synagogach
Muzułmanie: 454.254 wyznawców w 296 meczetach
Protestantyzm bezdenominacyjny: 343.090 członków w 986 zborach
Amerykański Kościół Baptystyczny w USA: 175.548 członków w 419 zborach
Zjednoczony Kościół Metodystyczny: 163.399 członków w 582 zborach
Kościół Episkopalny: 161.085 członków w 507 kościołach
Kościół Prezbiteriański USA: 122.107 członków w 503 kościołach
Kościół Ewangelicko-Luterański w Ameryce: 102.854 członków w 324 kościołach
Zbory Boże: 101.718 członków w 534 zborach
Narodowa Konwencja Baptystyczna USA: 100.352 członków w 218 zborach
Grecka Prawosławna Archidiecezja Ameryki: 95.120 członków w 62 cerkwiach
Kościół Adwentystów Dnia Siódmego: 88.216 członków w 361 zborach
Hinduizm: 80.414 wyznawców
Buddyzm: 76.682 wyznawców
Kościół Jezusa Chrystusa Świętych w Dniach Ostatnich: 69.466 członków w 114 świątyniach
Afrykański Kościół Metodystyczno-Episkopalny: 67.006 członków w 120 zborach
Kościół Reformowany w Ameryce: 51.672 członków w 235 kościołach
Dwanaście największych nowojorskich korporacji
według Fortune 500 w 2011 roku
(zgodnie z przychodami z 2010 roku) †
z miejscem w Nowym Jorku i w Stanach Zjednoczonych
NJ
Korporacja
USA
1.
J.P. Morgan Chase & Co.
13.
2.
Citigroup
14.
3.
Verizon Communications
16.
4.
American International Group
17.
5.
Pfizer
31.
6.
MetLife
46.
7.
INTL FCStone
51.
8.
Goldman Sachs Group
54.
9.
Morgan Stanley
63.
10.
New York Life Insurance
71.
11.
Hess
79.
12.
News Corporation
83.
Uwagi
† Dla roku podatkowego, kończącego się przed lutym 2011 roku
Przedsiębiorstwa finansowe i ubezpieczeniowe
Nowy Jork jest światowym centrum międzynarodowego biznesu i handlu, a zarazem jednym z „centrów dowodzenia” dla gospodarki światowej, wraz z Londynem i Tokio. Miasto stanowi ważny ośrodek bankowości i finansów, sprzedaży detalicznej, handlu światowego, transportu, turystyki, rynku nieruchomości, ubezpieczeń, nowych i tradycyjnych mediów, teatru, mody, a także sztuki w Stanach Zjednoczonych.
W 2009 roku obszar metropolitalny Nowego Jorku wytworzył produkt miejski brutto o wartości 1135 miliardów dolarów, co świadczyło, że obszar ten stanowi największą regionalną gospodarkę w Stanach Zjednoczonych (przed Los Angeles) i jednocześnie drugą co do wielkości gospodarkę miejską na świecie (za Tokio).
Według Cinco Dias, pod koniec 2008 roku Nowy Jork kontrolował 40% globalnych finansów, czyniąc z tego miasta finansowe centrum świata. W Nowym Jorku znajdują się główne siedziby wielu korporacji, włączając w to centrale 45 przedsiębiorstw z listy Fortune 500. W 2001 roku na samym Manhattanie znajdowały się w sumie niemalże 33 mln m² powierzchni biurowych.
Midtown Manhattan stanowi największy obszar biznesowy w Stanach Zjednoczonych; z kolei Lower Manhattan zajmuje 3. miejsce na liście amerykańskich dystryktów biznesowych pod względem wielkości. Lower Manhattan jest jednocześnie siedzibą New York Stock Exchange, położonej przy Wall Street, i NASDAQ – czyli dwóch największych giełd papierów wartościowych świata ze względu na średni dzienny wolumen obrotu i ogólną kapitalizację rynkową.
Rynek nieruchomości stanowi główną siłę w gospodarce miasta, jako że wartość wszystkich budynków na terenie Nowego Jorku wynosiła w 2006 roku ponad 802 miliardy dolarów. Time Warner Center posiada najwyższą wartość rynkową spośród nowojorskich nieruchomości, szacowaną w 2006 roku na ponad miliard dolarów. W Nowym Jorku znajdują się jedne z najbardziej wartościowych budynków zarówno w skali Stanów Zjednoczonych, jak i całego świata. 450 Park Avenue został 2 lipca 2007 roku sprzedany za kwotę 510 milionów dolarów (17 104 dolarów/m²), bijąc rekord, pod względem ceny metra kwadratowego amerykańskiej nieruchomości biurowej; wcześniejszy, niespełna miesięczy rekord, został ustanowiony w czerwcu 2007 roku, kiedy to właściciela zmienił obiekt przy 660 Madison Avenue, a transakcja opiewała na kwotę 15 887 dolarów/m².
Nowojorski rynek branży telewizyjnej i filmowej ustępuje w skali amerykańskiej pod względem wielkości i rozwoju jedynie Hollywood. Branże kreatywne, takie jak nowe media, reklama, moda i architektura notują wzrost zatrudnienia, dając miastu silnie konkurencyjną pozycję w tych obszarach.
Rozwój przechodzą również sektory zaawansowanych technologii, takie jak biotechnologia, informatyka, projektowanie gier, a także gama usług internetowych; branże te wspierane są przez mocną pozycję Nowego Jorku w dziedzinie telekomunikacyjnej, między innymi ze względu na transatlantyckie połączenie światłowodowe. Wśród innych ważnych dziedzin funkcjonowania Nowego Jorku są badania medyczne i technologiczne, a także działalność instytucji non-profit oraz placówek edukacyjnych, a w tym uniwersytetów.
Sektor produkcyjny posiada duży, jednak systematycznie malejący udział w zatrudnieniu mieszkańców Nowego Jorku. Do dominujących gałęzi produkcji w mieście należy odzież, chemikalia, wyroby metalowe, przetwórstwo żywności oraz meble[161]. Przemysł spożywczy stanowi najbardziej stabilną z głównych branż sektora wytwórczego w Nowym Jorku. Nowojorski przemysł żywnościowy wart jest 5 miliardów dolarów i zatrudnia ponad 19 tysięcy osób. Flagowym produktem eksportowym miasta jest czekolada – każdego roku jej eksport przynosi przychody w wysokości 234 milionów dolarów.
Transport zbiorowy w Nowym Jorku, działający w większości 24 godziny na dobę, jest najbardziej rozległym i złożonym tego typu systemem w Ameryce Północnej. Jeden na trzech użytkowników transportu zbiorowego w Stanach Zjednoczonych, a zarazem dwie trzecie Amerykanów, którzy korzystają z kolei, pochodzi z Nowego Jorku lub przedmieść tegoż miasta. Słynne nowojorskie metro jest najbardziej ruchliwym metrem na półkuli zachodniej, podczas gdy Grand Central Terminal, często określany również mianem „Grand Central Station”, stanowi największy na świecie dworzec kolejowy pod względem liczby peronów. Nowojorska przestrzeń powietrzna jest jednym z najbardziej ruchliwych korytarzy lotnicznych na świecie. Most George’a Washingtona, łączący Manhattan z hrabstwem Bergen, jest najbardziej ruchliwym mostem na świecie przeznaczonym dla pojazdów silnikowych.
Transport zbiorowy cieszy się w Nowym Jorku dużą popularnością. W 2005 roku 54,6% nowojorczyków podróżowało do pracy środkami komunikacji miejskiej. Stanowi to kontrast w porównaniu do pozostałych obszarów Stanów Zjednoczonych, gdzie około 90% mieszkańców dojeżdżało do pracy samochodami. Zgodnie z danymi US Census Bureau, nowojorczycy spędzali średnio 38,4 minuty dziennie w drodze do pracy – najwięcej spośród mieszkańców wszystkich amerykańskich metropolii.
Za obsługę nowojorskiego transportu kolejowego odpowiedzialna jest korporacja Amtrak, korzystająca ze stacji Pennsylvania Station. Amtrak obsługuje połączenia wzdłuż Northeast Corridor, a w tym do Bostonu, Filadelfii i Waszyngtonu, a także oferuje relacje dalekobieżne do takich miast, jak Chicago, Nowy Orlean, Miami, Toronto oraz Montreal. Port Authority Bus Terminal, główny terminal dla autobusów międzymiastowych, każdego dnia obsługuje za pośrednictwem 7 tysięcy autokarów ponad 200 tysięcy pasażerów, co czyni go najbardziej ruchliwym dworcem autobusowym na świecie.
Nowojorskie metro jest największym systemem szybkiej kolei miejskiej na świecie pod względem liczby stacji, które posiada, czyli 468. Ze względu na roczną liczbę przejazdów w 2006 roku zajmowało trzecie miejsce na świecie, z 1,5 miliardami podróży. Metro w Nowym Jorku wyróżnia się także tym, że system pozostaje w ruchu 24 godziny na dobę, w porównaniu chociażby do metra londyńskiego, paryskiego czy tokijskiego, które nocą wstrzymują ruch.
System transportu zbiorowego w Nowym Jorku obejmuje ponadto najdłuższy w Ameryce Północnej most wiszący – Verrazano-Narrows, pierwszy na świecie mechanicznie wentylowany tunel samochodowy – Holland Tunnel, ponad 12 tysięcy żółtych taksówek, kolej linową Roosevelt Island Tramway, która transportuje ludzi pomiędzy Roosevelt Island a Manhattanem, a także promy łączące Manhattan z różnymi miejscami w granicach oraz poza granicami miasta. Staten Island Ferry jest najbardziej ruchliwym promem w Stanach Zjednoczonych. Rocznie przewozi ponad 19 milionów pasażerów na 8,4–kilometrowej trasie pomiędzy Staten Island i Dolnym Manhattanem. System szybkiej kolei Staten Island Railway obsługuje połączenia na Staten Island. Port Authority Trans-Hudson łączy centrum i Dolny Manhattan z północno-wschodnim New Jersey, a głównie z Hoboken, Jersey City i Newark. Podobnie jak nowojorskie metro, Port Authority Trans-Hudson funkcjonuje całodobowo; są to jednocześnie dwa z czterech systemów szybkich kolei miejskich na świecie, które działają 24 godziny na dobę (pozostałe to część Chicago 'L' oraz PATCO Speedline w Filadelfii).
Nowojorska sieć kolei podmiejskich oraz flota autobusowa są największe w Ameryce Północnej. Sieć kolejowa, która łączy przedmieścia miasta z centrum, składa się z trzech odrębnych systemów: Long Island Rail Road, Metro-North Railroad i New Jersey Transit. Łączą się one w dwóch punktach: Grand Central Terminal oraz Pennsylvania Station i obejmują w sumie ponad 250 stacji oraz 20 linii kolejowych.
Nowy Jork jest najważniejszym punktem przyjęć międzynarodowych pasażerów w Stanach Zjednoczonych. Obszar obsługiwany jest głównie przez trzy porty lotnicze: John F. Kennedy International, Newark Liberty International i LaGuardia; istnieją również zaawansowane plany budowy czwartego dużego lotniska – Stewart International Airport w pobliżu Newburgh. W 2005 roku z tychże trzech portów lotniczych skorzystało 100 milionów pasażerów, czyniąc Nowy Jork najbardziej ruchliwą przestrzenią powietrzną w Stanach Zjednoczonych. Międzynarodowe loty wychodzące z JFK i Newark objęły około ¼ wszystkich amerykańskich turystów, którzy wyjechali poza granice kraju w 2004 roku. JFK stanowi centralny hub linii lotniczych JetBlue, czwarty co do wielkości węzeł American Airlines, a także szósty co do wielkości hub Delta Air Lines. Port lotniczy w Newark będzie trzecim największym hubem linii United Airlines, gdy ich fuzja z Continental Airlines zostanie sfinalizowana. W takim przypadku United Airlines będą największymi liniami lotnicznymi na rynku nowojorskim.
Wysoki wskaźnik wykorzystania transportu publicznego, 120 tysięcy rowerzystów dziennie i szereg osób, które do pracy dostają się na piechotę czynią z Nowego Jorku jedno z najbardziej efektywnych energetycznie miast w Stanach Zjednoczonych. Sposób przemieszczania w postaci spaceru lub jazdy rowerem wybiera 21% mieszkańców miasta, podczas gdy współczynnik ten w skali krajowej wynosi 8%.
Uzupełniając szeroką sieć transportu publicznego w Nowym Jorku, miasto posiada również rozbudowaną sieć dróg ekspresowych i dróg szybkiego ruchu, które za pośrednictwem szeregu mostów i tuneli łączą Nowy Jork z Northern New Jersey, hrabstwem Westchester, Long Island i południowo-zachodnim Connecticut. Drogi te obsługują miliony mieszkańców przedmieść, którzy codziennie dojeżdżają do pracy w centrum Nowego Jorku, dlatego miasto boryka się z wielkimi „korkami”, zwłaszcza w godzinach największego ruchu.
Pomimo dużej roli, jaką w Nowym Jorku odgrywa transport zbiorowy, drogi także stanowią ważny element miasta. Siatka ulic Manhattanu odegrała znaczącą rolę w fizycznym rozwoju Nowego Jorku. Kilka ulic i alei miasta, a w tym Broadway, Wall Street i Madison Avenue, stanowi metonimia dla zebranych tam typów przemysłu, tzn. kolejno: teatru, finansów i reklamy.
Od czasu konsolidacji w 1898 roku, organizacja władzy w Nowym Jorku opiera się na strukturze burmistrz–rada miejska. Rząd Nowego Jorku jest bardziej scentralizowany, niż w większości pozostałych miast Stanów Zjednoczonych. Nowojorskie władze centralne odpowiedzialne są za edukację publiczną, zakłady poprawcze, biblioteki, bezpieczeństwo publiczne, obiekty rekreacyjne, kwestie sanitarne, opiekę społeczną, a także zaopatrzenie miasta w wodę. Burmistrz i radni wybierani są na czteroletnią kadencję, mając prawo do dwóch bezpośrednich reelekcji; następnie, po czteroletniej przerwie, mogą ponownie ubiegać się o stanowisko. Rada miasta Nowy Jork jest jednoizbowym organem złożonym z 51 członków.
Aktualnie funkcję burmistrza Nowego Jorku pełni Bill de Blasio z Partii Demokratycznej, który w wyborach w 2013 roku uzyskał ponad 70% poparcia.
Zastąpił na tym stanowisku 1 stycznia 2014 r. Michaela Bloomberga, który zajmował to stanowisko przez trzy kadencje, od roku 2001. Bloomberg znany był z tego, że przejął kontrolę nad miejskim systemem edukacji od władz stanu, działań mających na celu rozwój gospodarczy miasta oraz agresywnej polityki w dziedzinie zdrowia publicznego. W drugiej kadencji podjął reformy szkolnictwa, redukcji ubóstwa i kontroli obrotu bronią na terenie miasta; te trzy kwestie były wówczas priorytetami jego administracji[183].
Wraz z burmistrzem Bostonu, Thomasem Menino, Bloomberg założył w 2006 roku organizację Mayors Against Illegal Guns Coalition, której ideą było wzmożenie bezpieczeństwa publicznego przez eliminację nielegalnej broni z ulic. Większość urzędów w mieście zarządzana jest przez Partię Demokratyczną. Nowy Jork był reprezentowany przez Republikanina w wyborach prezydenckich po raz ostatni w 1924 roku. Programy polityczne partii koncentrują się w Nowym Jorku na kwestiach tanich mieszkań, edukacji, rozwoju gospodarczego, a także rynku pracy.
Nowy Jork jest najważniejszym źródłem pozyskiwania środków finansowych na cele polityczne w Stanach Zjednoczonych, a cztery z pięciu kodów pocztowych w kraju, które przynoszą największe dotacje polityczne pochodzi z Manhattanu. Najważniejszy kod pocztowy w tym aspekcie, 10021 z Upper East Side, wygenerował w 2004 roku większość pieniędzy na kampanie prezydenckie George’a W. Busha i Johna Kerry’ego. Finanse Nowego Jorku charakteryzują się silnymi zaburzeniami równowagi płatniczej w rozrachunkach stanowych i krajowych. Miasto otrzymuje od państwa 83 centy za każdego dolara wysłanego do rządu federalnego za pośrednictwem podatków (to znaczy – Nowy Jork każdego roku wysyła państwu 11,4 miliarda dolarów więcej, niż otrzymuje z powrotem). Ponadto miasto co roku przekazuje stanowi Nowy Jork kolejnych 11 miliardów dolarów więcej, niż dostaje z powrotem.
Wykorzystanie publicznego transportu zbiorowego w Nowym Jorku jest największe na terenie całych Stanów Zjednoczonych, zaś zużycie benzyny w mieście posiada ten sam współczynnik, co średnia krajowa w latach 20. XX wieku. Dzięki wysoko rozwiniętej sieci transportu masowego, miasto zaoszczędziło 1,8 miliarda galonów amerykańskich (6 800 000 m³) oleju napędowego w 2006 roku; Nowy Jork zapewnia ponadto połowę oszczędności tegoż oleju (wynikającej z tranzytu) w skali państwowej. Gęstość zaludnienia, niski wskaźnik korzystania z samochodów i wysoka użyteczność transportu zbiorowego, czynią z Nowego Jorku jedno z najbardziej efektywnych energetycznie miast w Stanach Zjednoczonych. Emisja gazów cieplarnianych wynosi w Nowym Jorku 7,1 tony na osobę, co stanowi relatywnie niewysoki wynik, w porównaniu do średniej krajowej w granicach 24,5 tony. Nowojorczycy są odpowiedzialni za 1% gazów cieplarnianych emitowanych przez Stany Zjednoczone, co stanowi niski poziom biorąc pod uwagę, że miasto zamieszkuje 2,7% populacji kraju. Przeciętny nowojorczyk zużywa niespełna połowę energii, którą wykorzystuje mieszkaniec San Francisco, a także niemalże 1/4 energii, którą konsumuje mieszkaniec Dallas.
W ostatnich latach miasto podjęło działania mające na celu zmniejszanie negatywnego oddziaływania na środowisko naturalne. Koncentracja zanieczyszczonego powietrza w Nowym Jorku doprowadziła do wysokich wskaźników występowania astmy, a także innych chorób układu oddechowego wśród mieszkańców miasta.. Władze Nowego Jorku zobowiązane są do zakupu jedynie najbardziej energooszczędnych urządzeń do stosowania w urzędach miejskich i instytucjach użytku publicznego. Nowy Jork posiada największą liczbę autobusów, wykorzystujących olej napędowy z obniżoną zawartością siarki oraz CNG spośród wszystkich miast w Stanach Zjednoczonych. Ponadto w połowie 2010 roku, w Nowym Jorku kursowało 3715 taksówek o napędzie hybrydowym, a także innych pojazdów zasilanych olejem napędowym z obniżoną zawartością siarki; samochody hybrydowe stanowiły wówczas 28% wszystkich taksówek działających w Nowym Jorku – więcej niż w jakimkolwiek innym mieście Ameryki Północnej.
Nowy Jork jest jedynym miastem w Stanach Zjednoczonych, w którym większość (52%) gospodarstw domowych nie dysponuje samochodem; jedynie 22% mieszkańców Manhattanu posiada samochód. Dla porównania, około 90% gospodarstw domowych w skali państwa dysponuje co najmniej jednym samochodem.
Władze miasta Nowy Jork były w 2007 roku jedną ze stron powodowych w skierowanej do Sądu Najwyższego, słynnej sprawie przeciw Agencji Ochrony Środowiska (EPA), która sprzeciwiała się uznaniu dwutlenku węgla za gaz szkodliwy. Nowy Jork jest również liderem w dziedzinie konstrukcji energooszczędnych, ekologicznych budynków biurowych, włączając w to między innymi Hearst Towe.
Woda pitna dostarczana jest do Nowego Jorku z chronionego dorzecza, znajdującego się w Catskill Mountains. Dzięki integralności i niezakłóconemu, naturalnemu systemowi filtracji wody w Catskill Mountains, Nowy Jork jest jednym z czterech wielkich miast w Stanach Zjednoczonych, w których woda pitna jest na tyle czysta, iż nie wymaga dodatkowych procesów uzdatniania.
Od roku 2005 Nowy Jork posiada najniższy współczynnik przestępczości spośród wszystkich 25 największych miast w Stanach Zjednoczonych. Bezpieczeństwo uległo znacznej poprawie od czasu lat 80., w których zanotowano duży wzrost przestępczości, i początków lat 90., czyli tzw. epidemii kokainy. W latach 1990–2010 odnotowano w Nowym Jorku największy i najdłuższy spadek liczby przestępstw ulicznych. W 2002 roku współczynnik przestępczości w Nowym Jorku miał ten sam poziom, co w mieście Provo w stanie Utah; Nowy Jork zajmował wtedy 197. miejsce pod względem wskaźnika przestępczości na liście 216 amerykańskich miast o populacjach większych, niż 100 tysięcy mieszkańców. Przemoc w Nowym Jorku zmalała w okresie od 1993 do 2005 roku o ponad 75%; spadek ten notowano ponadto w okresie, w którym przestępczość w skali państwa rosła. W 2005 roku współczynnik zabójstw na terenie miasta osiągnął najniższy poziom od 1966 roku; z kolei w 2007 roku w Nowym Jorku dokonano poniżej 500 zabójstw – najmniej odkąd opublikowano pierwsze tego typu statystyki w 1963 roku. 95,1% ofiar wszelkiego rodzaju morderstw oraz 95,9% ofiar strzelanin w Nowym Jorku miało pochodzenie latynoskie lub reprezentowało rasę czarną. 90,2% aresztowanych pod zarzutem morderstwa i 96,7% aresztowanych pod zarzutem postrzału miało pochodzenie latynoskie lub reprezentowało rasę czarną.
Socjologowie i kryminologowie nie osiągnęli dotychczas konsensusu w sprawie wytłumaczenia tak znacznego spadku przestępczości w mieście. Część z nich przypisywała to zjawisko nowej taktyce stosowanej przez New York City Police Department, opartej przede wszystkim na procesie CompStat oraz teorii rozbitych okien. Inne opinie mówiły natomiast, że do ograniczenia przestępczości przyczyniło się zwalczenie epidemii kokainy i zmiany demograficzne w strukturze populacji miasta. Niektóre dane wskazują jednak, że w okresie spadku przestępczości w Nowymi Jorku nie zachodziły istotne zmiany grup etnicznych czy innych czynników mogących wyjaśniać tak znaczące obniżenie przestępczości. Na podstawie analizy danych ze szpitali i aresztów nie wykazano spadku używania narkotyków w okresie spadku przestępczości. Niektórzy łączą spadek przestępczości ze zwiększeniem liczby policjantów na ulicach i zlokalizowaniem patroli w najbardziej niebezpiecznych miejscach (zaznaczając jednocześnie, że nie zwiększyła się radykalnie ilość zatrzymań za drobne przestępstwa).
Przestępczość zorganizowana jest od dawna powiązana z Nowym Jorkiem, a jej prekursorami w latach 20. XIX wieku były gangi Forty Thieves i Roach Guards. Już w 1850 roku w Nowym Jorku odnotowano ponad 200 wojen toczonych głównie przez młode gangi. W XX wieku nastąpiły narodziny nowojorskiej mafii, zdominowanej przez Pięć Rodzin – które do dziś stanowią największą i najbardziej wpływową organizację przestępczą w mieście. Wśród licznych gangów, które powstały pod koniec XX wieku był między innymi Black Spades. Do najważniejszych gangów, które obecnie działają w Nowym Jorku zaliczyć można Bloods, Crips, Latin Kings oraz MS-13.
System szkolnictwa publicznego w Nowym Jorku, zarządzany przez New York City Department of Education, jest największym spośród wszystkich amerykańskich miast. Do ponad 1200 szkół podstawowych i średnich uczęszcza około 1,1 miliona uczniów. Nowojorskie szkoły społeczne, częściowo finansowane ze środków publicznych, obejmują między innymi Harlem Success Academy i Girls Prep. W mieście działa dodatkowo ponad 900 prywatnych szkół świeckich i religijnych. Mimo że Nowy Jork nie jest zasadniczo postrzegany jako miasto studenckie, mieszka tutaj około 594 tysiące studentów uczelni – więcej, niż w jakimkolwiek innym mieście w Stanach Zjednoczonych. W 2005 roku trzech na pięciu mieszkańców Manhattanu było absolwentami uczelni, zaś jeden na czterech mieszkańców posiadał stopień naukowy; tworzyło to jedno z najwyższych skupisk osób z wyższym wykształceniem spośród wszystkich amerykańskich miast.
Nowy Jork jest siedzibą wielu prestiżowych prywatnych uczelni, do których zaliczyć można m.in.: Barnard College, Columbia University, Cooper Union, Fordham University, New York University, The New School, Pace University i Yeshiva University. Publiczny system City University of New York jest jednym z największych uniwersytetów w Stanach Zjednoczonych i obejmuje szereg podległych mu college’ów i community college’ów. W Nowym Jorku działają dziesiątki mniejszych uczelni prywatnych i uniwersytetów, włączając w to wiele instytucji specjalnego przeznaczenia oraz instytucji religijnych, a w tym: St. John's University, The Juilliard School, The College of Mount Saint Vincent, a także The School of Visual Arts.
Duża część prowadzonych w mieście badań naukowych skupia się na obszarach medycyny i nauk biologicznych. Nowy Jork posiada największą liczbę podyplomowych stopni naukowych przyznawanych corocznie w Stanach Zjednoczonych; w mieście działa 40 tysięcy licencjonowanych lekarzy, zaś 127 laureatów Nagrody Nobla ma swoje korzenie w lokalnych instytucjach[217]. Nowy Jork otrzymuje w sumie drugie co do wielkości wsparcie finansowe od National Institutes of Health spośród wszystkich miast w Stanach Zjednoczonych. Główne nowojorskie instytucje biomedyczne obejmują: Memorial Sloan-Kettering Cancer Center, Rockefeller University, SUNY Downstate Medical Center, Albert Einstein College of Medicine, Mount Sinai School of Medicine oraz Weill Cornell Medical College.
Nowojorska Biblioteka Publiczna, która dysponuje największymi zbiorami ze wszystkich amerykańskich bibliotek publicznych, posiada swoje oddziały w Bronksie, Manhattanie i Staten Island. Miasto Nowy Jork nie posiada jednolitego systemu bibliotek publicznych dla wszystkich 5 dzielnic. Funkcjonują 3 oddzielne instytucje – oprócz Nowojorskiej Biblioteki Publicznej istnieją również Brooklyńska Biblioteka Publiczna i Biblioteka Publiczna Dzielnicy Queens, czyli druga co do wielkości biblioteka publiczna w Stanach Zjednoczonych.
Nowy Jork wyróżnia się w sferach sztuki, kuchni, tańca, muzyki, opery i teatrów, kina niezależnego, mody, muzeów i literatury. Właśnie tutaj zradzały się liczne ruchy kulturowe, takie jak Renesans Harlemu, który ustanowił odrębny kanon literatury afroamerykańskiej w Stanach Zjednoczonych; ekspresjonizm abstrakcyjny w malarstwie; a także hip hop, punk, salsa, disco, freestyle i Tin Pan Alley w muzyce. Nowy Jork uważany jest przez wielu za światową stolicę tańca. Miasto samo w sobie często odgrywa wiodącą rolę w książkach, filmach oraz programach telewizyjnych; na przestrzeni lat powstały również liczne utwory mu dedykowane (do najbardziej znanych przykładów należy między innymi „New York, New York” z musicalu o tym samym tytule).
Miasto było centrum muzyki jazzowej w latach 40. XX wieku, ekspresjonizmu abstrakcyjnego w latach 50., a także miejscem narodzin hip-hopu pod koniec lat 70. W latach 70. i 80.d uży wpływ na rozwój gatunków miała nowojorska scena punkowa i hardcore’owa.
Nowy Jork odgrywa ważną rolę w amerykańskim przemyśle filmowym, stanowiąc drugie co do wielkości centrum tej branży w Stanach Zjednoczonych. W 1920 roku, w mieście nakręcono obraz Manhatta, reprezentujący wczesny nurt awangardy.
W Nowym Jorku znajdują się ponad 2 tysiące instytucji kulturowych, a także ponad 500 różnorodnych galerii sztuki.
Roczny budżet, jaki na sztukę przeznaczają władze Nowego Jorku jest większy, niż środki, którymi dysponuje agencja rządowa National Endowment for the Arts. Zamożni przemysłowcy wybudowali w XIX wieku sieć ważnych instytucji kulturalnych, takich jak znane Carnegie Hall i Metropolitan Museum of Art, które zyskały międzynarodowe uznanie. Pojawienie się oświetlenia elektrycznego doprowadziło do opracowania pierwszych produkcji teatralnych. W latach 80. XIX wieku nowojorskie teatry na Broadwayu i wzdłuż 42. ulicy zaczęły wystawiać nową formę sztuki scenicznej, znanej jako broadwayowskie musicale. Inspirowane życiem imigrantów produkcje takich twórców, jak Edwarda Harrigana i George’a M. Cohana, wykorzystywały w narracji piosenki, które często odzwierciedlały motywy nadziei i ambicji.
Broadway – to nazwa skupiska około 40 największych nowojorskich teatrów mieszczących się przy ulicy Broadway, która przecina Times Square.
W skład wielkiego kompleksu muzycznego Lincoln Center for the Performing Arts wchodzi 12 słynnych instytucji, w tym Jazz at Lincoln Center, Metropolitan Opera, New York City Opera, Filharmonia Nowojorska, siedziba New York City Ballet, Vivian Beaumont Theatre oraz Juilliard School. Lincoln Center for the Performing Arts jest największym centrum sztuki w Stanach Zjednoczonych.
Turystyka jest jedną z najważniejszych gałęzi przemysłu Nowego Jorku; w czasie ostatnich pięciu lat, każdego roku miasto odwiedzało ponad 40 milionów gości ze Stanów Zjednoczonych i ze świata. Do głównych atrakcji należą przede wszystkim: Empire State Building, Statua Wolności, Wyspa Ellis, produkcje teatrów na Broadwayu, muzea takie jak Metropolitan Museum of Art, Central Park, Rockefeller Center, Times Square, zakupy w luksusowych butikach przy Piątej Alei i Madison Avenue, przedsięwzięcia takie jak doroczne parady Halloween Parade oraz Macy's Thanksgiving Day Parade, sezonowe rozrywki pokroju lodowisk działających zimą w Central Parku, a także Tribeca Film Festival. Poza kluczowymi obszarami turystycznymi w Nowym Jorku, dużą popularnością cieszą się również Bronx Zoo, Coney Island oraz New York Botanical Garden.
W 2010 roku Nowy Jork odwiedziła rekordowa liczba turystów – 48,7 miliona[230]. Ówczesny burmistrz miasta, Michael Bloomberg, przyznał, że jego celem jest ustanowienie nowego rekordu w 2012 roku, kiedy to liczba gości w Nowym Jorku ma przekroczyć 50 milionów.
Nowy Jork stanowi centrum przemysłu telewizyjnego, muzycznego, wydawniczego, reklamowego i prasowego, a zarazem największy rynek mediowy w Ameryce Północnej (wyprzedzając Los Angeles, Chicago i Toronto).
Do nowojorskich konglomeratów medialnych należą m.in.: Time Warner, Thomson Reuters Corporation, News Corporation, The New York Times Company, NBCUniversal, Hearst Corporation oraz Viacom. W Nowym Jorku swoje główne siedziby posiada siedem z ośmiu największych agencji reklamowych na świecie. W mieście działają również centrale dwóch wytwórni płytowych z tzw. „wielkiej czwórki” – Sony Music Entertainment i Warner Music Group. Pozostali przedstawiciele czwórki, Universal Music Group i EMI, posiadają swoje nowojorskie przedstawicielstwa. W Nowym Jorku powstaje 1/3 wszystkich amerykańskich filmów z nurtu kina niezależnego.
W Nowym Jorku swoje biura posiada ponad 200 dzienników i 350 magazynów, zaś w lokalnym przemyśle wydawniczym zatrudnionych jest około 25 tysięcy osób. Dwie z trzech gazet codziennych o zasięgu krajowym, które wydawane są w Stanach Zjednoczonych, to dzienniki nowojorskie: The Wall Street Journal i „The New York Times” (który zdobył najwięcej Nagród Pulitzera w kategoriach dziennikarskich w historii tych wyróżnień).
Do najpopularniejszych nowojorskich tabloidów należą The New York Daily News (powstały w 1919 roku z inicjatywy Josepha Medilla Pattersona) oraz The New York Post (założony w 1801 roku przez Alexandra Hamiltona)[236]. Z kolei The Village Voice ma największy zasięg spośród wszystkich gazet alternatywnych publikowanych w Nowym Jorku.
W Nowym Jorku istnieje również szeroki przekrój prasy etnicznej, z ponad 270 gazetami i magazynami wydawanymi w co najmniej 40 językach świata. Najstarszą hiszpańskojęzyczną gazetą codzienną w Nowym Jorku, a zarazem w Stanach Zjednoczonych, jest El Diario La Prensa.
Nowy Jork stanowił miejsce wielkiego rozwoju przemysłu telewizyjnego, który obecnie odgrywa znaczącą rolę w gospodarce miasta. Właśnie tutaj znajdują się siedziby główne czterech najważniejszych amerykańskich sieci telewizyjnych: ABC, CBS, FOX oraz NBC. W mieście znajdują się również centrale licznych kanałów kablowych, takich jak m.in.: MTV, Fox News, HBO i Comedy Central.
Nowy Jork jest ponadto jednym z najważniejszych ośrodków niekomercyjnych mediów (określanych oficjalnie mianem edukacyjnych; pozbawionych wszelakich reklam). Pierwszym otwartym kanałem, który powstał w Stanach Zjednoczonych, był założony w 1971 roku Manhattan Neighborhood Network[239]. WNET – obejmująca syngnałem obszar metropolitalny Nowego Jorku – jest flagową stacją amerykańskiej telewizji publicznej Public Broadcasting Service (PBS). Natomiast WNYC, publiczna stacja radiowa, będąca własnością miasta do 1997 roku, posiada największą liczbę słuchaczy spośród wszystkich publicznych nadawców radiowych w Stanach Zjednoczonych.
Nowojorska kultura kulinarna prezentuje bardzo szeroki przekrój kuchni całego świata, inspirowany wpływami imigrantów.
Przybysze z całego świata rozsławili Nowy Jork za sprawą bajgli, sernika nowojorskiego i pizzy nowojorskiej; wszechobecne są również restauracje z kuchnią chińską. W mieście działają ponad 4 tysiące licencjonowanych, mobilnych budek z żywnością, w sporej mierze stanowiących własność imigrantów. Mimo popularności kuchni Bliskiego Wschodu, a w tym falafeli oraz kebabów, bezkonkurencyjnym przysmakiem pozostają precle i hot dogi – budki z tymi przekąskami urosły do miana symboli ulic Nowego Jorku.
Nowy Jork jest jednocześnie domem dla niezliczonej liczby najbardziej wyszukanych i zróżnicowanych restauracji haute cuisine w Stanach Zjednoczonych oraz na świecie.
Dla obszaru Nowego Jorku charakterystyczny jest dialekt nowojorski, określany także mianem Brooklynese lub New Yorkese. Jest on uważany za jeden z najbardziej rozpoznawalnych akcentów w amerykańskiej odmianie języka angielskiego. Klasyczna wersja tegoż dialektu koncentruje się wśród przedstawicieli średniej klasy pracującej o amerykańsko–europejskim pochodzeniu. W kształtowanie współczesnego dialektu nowojorskiego wkład mieli również przybywający do miasta w ostatnich dekadach imigranci spoza Europy.
Tradycyjny akcent nowojorski jest nierotyczny, co oznacza, że dźwięk nie występuje pod koniec sylaby lub bezpośrednio przed spółgłoską; stąd wymowa nazwy miasta brzmi New Yawk. nie pojawia się również w słowach pokroju park, butter lub here.
W najstarszych wersjach dialektu nowojorskiego samogłoski w słowach takich, jak „girl” i „oil” przybierają postać dyftongów . Osoby o innych akcentach często odbierają to odwrotnie, jako „zamianę” dźwięków er i oy, stąd girl brzmi jako „goil”, zaś oil brzmi jako „erl”. Nowojorczycy są przez to karykaturowani przez wykorzystanie takiej wymowy, jak „Joizey” (Jersey), „Toidy-Toid Street” (33rd St.) i „terlet” (toilet). Postać grana przez Archiego Bunkera w sitcomie All in the Family z lat 70. XX wieku była przykładem tego typu dialektu nowojorskiego; obecnie jednak ta odmiana akcentu praktycznie całkowicie wyszła z użycia.
Nowojorskie drużyny Major League Baseball zdobyły w sumie 35 trofeów World Series. Nowy Jork jest jednym z pięciu obszarów metropolitalnych (obok Chicago, Washington-Baltimore, Los Angeles i San Francisco Bay Area), na których istnieją dwa zespoły baseballowe, w tym przypadku – New York Yankees oraz New York Mets. Yankees wygrali rekordowych 27 tytułów mistrzowskich, zaś Mets zwyciężyli World Series dwukrotnie. W przeszłości, w mieście funkcjonowały również inne drużyny baseballowe: New York Giants (obecnie San Francisco Giants) i Brooklyn Dodgers (obecnie Los Angeles Dodgers). Oba teamy przeniosły się w 1958 roku do Kalifornii. W Nowym Jorku działają także drużyny Minor League Baseball: Staten Island Yankees oraz Brooklyn Cyclones.
Nowy Jork reprezentowany jest w lidze National Football League przez New York Jets i New York Giants (oficjalnie: New York Football Giants), mimo że domowy stadion tych drużyn – New Meadowlands Stadium, położony jest nieopodal East Rutherford w New Jersey. W 2014 roku, w New Meadowlands Stadium rozegrany zostanie Super Bowl XLVIII.
New York Rangers są przedstawicielami Nowego Jorku w National Hockey League. Na nowojorskim obszarze metropolitalnym działają ponadto dwie inne drużyny z NHL: New Jersey Devils (która wywodzi się z pobliskiego Newark, w New Jersey) oraz New York Islanders (z siedzibą w Uniondale, w hrabstwie Nassau). Jest to jednocześnie jedyny obszar metropolitalny w Stanach Zjednoczonych, który posiada trzech reprezentantów w którejkolwiek z czterech najważniejszych profesjonalnych lig sportowych.
New York Knicks reprezentuje miasto w National Basketball Association, zaś drużyna New York Liberty jest przedstawicielem Nowego Jorku w Women’s National Basketball Association. Od 2012 roku Nowy Jork posiada drugiego reprezentanta w NBA, czyli drużynę Brooklyn Nets, której domowym obiektem jest Barclays Center w Brooklynie (do 2012 roku drużyna nosiła nazwę New Jersey Nets, a jej siedzibą było Prudential Center w Newark). W 1938 roku, w Nowym Jorku odbył się pierwszy krajowy turniej koszykówki na poziomie uniwersyteckim, National Invitation Tournament; od tego czasu, turniej organizowany jest w mieście każdego roku.
W dziedzinie piłki nożnej Nowy Jork w lidze Major League Soccer reprezentuje drużyna Red Bull New York. „Red Bulls” rozgrywają domowe mecze w Red Bull Arenie, położonej w pobliskim Harrison, w New Jersey.
W Queens rozgrywany jest międzynarodowy turniej tenisowy US Open, zaliczany do Wielkiego Szlema. Maraton Nowojorski jest jednym z największych maratonów na świecie, zaś kompetencje z okresu 2004–2006 zajmują trzy czołowe miejsca na liście światowych maratonów pod względem liczby osób, które dotarły na metę; w 2006 roku Maraton Nowojorski ukończyło 37 866 uczestników. Od 1914 roku w Nowym Jorku organizowany jest halowy mityng lekkoatletyczny Millrose Games, zaliczany do cyklu IAAF Indoor Permit Meetings. Ważną rolę na sportowej scenie Nowego Jorku odgrywa również boks, z wydarzeniami pokroju turnieju boksu amatorskiego Golden Gloves, który rozgrywany jest każdego roku w Madison Square Garden.
Wiele sportów w mieście powiązanych jest z nowojorskimi społecznościami imigrantów. „Palant”, uliczna wersja baseballa, została spopularyzowana w latach 30. XX wieku przez młodzież klasy średniej we włoskich, niemieckich i irlandzkich sąsiedztwach. Jedna z ulic Bronksu nazwana została Stickball Blvd, na cześć najpopularniejszego sportu ulicznego w Nowym Jorku.
Nowy Jork posiada dziesięć historycznych miast partnerskich. Oryginalny program The Sister City Program of the City of New York został w 2006 roku zrestrukturyzowany, a jego nazwę zmieniono na New York City Global Partners, Inc. Celem tych działań była chęć rozszerzenia współpracy Nowego Jorku z miastami świata przy jednoczesnym zachowaniu współpracy z dziesięcioma historycznymi miastami siostrzanymi, w skład których wchodzą:
Miasto
Położenie geograficzne
Państwo
Od roku
Tokio
Region Kantō (wyspa Honsiu)
Japonia
1960
Pekin
Bohai Economic Rim, północne Chiny
Chiny
1980
Kair
Muhafaza Kair
Egipt
1982
Madryt
Wspólnota Madrytu
Hiszpania
1982
Santo Domingo
Distrito Nacional
Dominikana
1983
Budapeszt
Węgry Centralne
Węgry
1992
Rzym
Lacjum
Włochy
1992
Jerozolima
Dystrykt Jerozolimy
Izrael
1993
Tel Awiw-Jafa
Dystrykt Tel Awiwu
Izrael
1996
Londyn
Anglia
Wielka Brytania
2001
Johannesburg
Gauteng
Republika Południowej Afryki
2003
Podobnie jak sam Nowy Jork, wszystkie jego miasta partnerskie (z wyjątkiem Pekinu) są najgęściej zaludnionymi miastami w swoich państwach.
Polska kraj, położony w Centralnej Europie, którego historia sięga czasów, kiedy to słowiańskie plemiona zamieszkiwały tereny porośnięte przez potężne bory, nieprzebyte puszcze i bagna. Wśród tak wielkiego bogactwa podarowanego przez naturę rodziły się zalążki państwowości Polski.
Polska kraj, położony w Centralnej Europie, którego historia sięga czasów, kiedy to słowiańskie plemiona zamieszkiwały tereny porośnięte przez potężne bory, nieprzebyte puszcze i bagna. Wśród tak wielkiego bogactwa podarowanego przez naturę rodziły się zalążki państwowości Polski.
Polska kraj, położony w Centralnej Europie, którego historia sięga czasów, kiedy to słowiańskie plemiona zamieszkiwały tereny porośnięte przez potężne bory, nieprzebyte puszcze i bagna. Wśród tak wielkiego bogactwa podarowanego przez naturę rodziły się zalążki państwowości Polski.
Grupa GMI
